Quibus ego vehementer assentior.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicimus aliquem hilare vivere; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Duo Reges: constructio interrete. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Erat enim Polemonis.
Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Non est igitur summum malum dolor. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Sed videbimus. Erat enim Polemonis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Est, ut dicis, inquit; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ac tamen hic mallet non dolere. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Cur id non ita fit? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Cui Tubuli nomen odio non est? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
