Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Bestiarum vero nullum iudicium puto. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quis est tam dissimile homini. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nihil enim hoc differt. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Memini me adesse P. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Sed haec nihil sane ad rem; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Habebat tamen rationem valitudinis: utebatur iis exercitationibus, ut ad cenam et sitiens et esuriens veniret, eo cibo, qui et suavissimus esset et idem facillimus ad concoquendum, vino et ad voluptatem et ne noceret.
Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Beatum, inquit. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
