Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quis hoc dicit? Frater et T. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quibus ego vehementer assentior.
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Maximus dolor, inquit, brevis est. Itaque contra est, ac dicitis; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Haec dicuntur inconstantissime. De illis, cum volemus. Disserendi artem nullam habuit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quare conare, quaeso. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Urgent tamen et nihil remittunt. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tum ille: Ain tandem? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Que Manilium, ab iisque M. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Aliter autem vobis placet. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Sed haec nihil sane ad rem; Scisse enim te quis coarguere possit? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
